Σε απεργιακές κινητοποιήσεις βρίσκονται από την Κυριακή ξενοδοχοϋπάλληλοι από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους σε μια σειρά πόλεων των ΗΠΑ, διεκδικώντας αξιοπρεπείς μισθούς και προσλήψεις προσωπικού, καταγγέλλοντας τις εξοντωτικές συνθήκες δουλειάς την ώρα που η μεγαλοεργοδοσία θησαυρίζει.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2023 εκτιμάται ότι μόνο η (!) μέση τιμή διανυκτέρευσης στα ξενοδοχεία της χώρας έφτασε στα επίπεδα – ρεκόρ των 156 δολαρίων, χωρίς να ληφθεί υπόψη τι εισπράξεις έχουν οι πολυτελείς μονάδες.
Σύμφωνα με ανακοίνωση του κλαδικού συνδικάτου Unite Here, «μετά από μήνες ανεπίλυτων διαπραγματεύσεων», πάνω από 10.000 εργαζόμενοι ξεκίνησαν την 1 Σεπτέμβρη απεργία σε δεκάδες ξενοδοχεία που ανήκουν σε κολοσσούς, όπως «Hilton», «Hyatt», «Marriott». Οι κινητοποιήσεις – που διαρκούν μέχρι και τρεις μέρες – αφορούν μεγάλα τουριστικά κέντρα όπως Βαλτιμόρη, Βοστόνη, Γκρίνουιτς, Χονολουλού, Καουάι, Σαν Ντιέγκο, Σαν Φρανσίσκο, Σαν Χοσέ, Σιάτλ.
Ετοιμοι για απεργία φέρονταν και ξενοδοχοϋπάλληλοι σε περιοχές όπως New Haven, Oakland και Providence.
«Δουλεύω σε 4 δουλειές για να επιβιώσω…»
Οι μαρτυρίες των ίδιων των εργαζομένων – όπως καταγράφονται στην ιστοσελίδα του συνδικάτου τους – είναι αποκαλυπτικές του «τουριστικού θαύματος» και στη μητρόπολη του καπιταλισμού:
Ο Ζερόμ Ρόμπερτς, λαντζέρης στο «Hilton Baltimore Inner Harbor», δήλωσε χτες για τη συμμετοχή του στην απεργία: «Είναι δύσκολο να απεργεί κανείς, αλλά όχι τόσο δύσκολο όσο η προσπάθεια να αντεπεξέλθουμε σε αυτά που (πρέπει να) πληρώνουμε. Είπαμε στα αφεντικά στις διαπραγματεύσεις μας πόσο δυσκολευόμαστε αυτήν τη στιγμή, αλλά δεν τους ένοιαζε. Απεργούμε για να πληρώσουν!».
Ο Κ. Μάρκες, εργαζόμενος στη διοργάνωση δεξιώσεων σε μονάδα του «Signia by Hilton San Jose and Marriott San Jose», δήλωσε: «Δουλεύω σε τέσσερις θέσεις μερικής απασχόλησης για να επιβιώσω! (…) Η απεργία είναι μια τεράστια θυσία, αλλά είναι κάτι που πρέπει να κάνω για την οικογένειά μου. Αυτήν τη στιγμή δεν έχουμε ασφάλιση υγείας επειδή οι εργοδότες μου δεν μου δίνουν ώρες (…) Το ξενοδοχείο σέβεται μόνο όσους έχουν εξουσία, οπότε ήρθε η ώρα να του δείξουμε τη δύναμή μας».
Απεργοί προχώρησαν σε συγκεντρώσεις και πορείες έξω από χώρους δουλειάς και σε κεντρικούς δρόμους πόλεων, διαδηλώνοντας με πικέτες και συνθήματα «Σεβαστείτε τη δουλειά μας!», «Κάντε τους να πληρώσουν!», «Μία θέση εργασίας θα έπρεπε να αρκεί!».