Πέθανε σε ηλικία 90 ετών η Μαίρη Χρονοπούλου, η αγαπημένη πρωταγωνίστρια του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.
Η ηθοποιός νοσηλευόταν τις τελευταίες ημέρες διασωληνωμένη, σε κρίσιμη κατάσταση, στον Ευαγγελισμό, μετά από πτώση στα σκαλιά του σπιτιού της.
Τον Αύγουστο του 1999 υπέστη ένα σοβαρό ατύχημα με το αυτοκίνητό της, που την έχει καθηλώσει σε αμαξίδιο και την είχε αναγκάσει να βρίσκεται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας μέχρι και πριν λίγους μήνες, που είχε επανεμφανιστεί.
«Η καλύτερη πρωταγωνίστρια»
Τις δεκαετίες του 1960 και 1970 διακρίθηκε ως μία από τις πιο δημοφιλείς και σημαντικές Ελληνίδες ηθοποιούς, η οποία έγινε μεγάλη σταρ τη χρυσή εποχή του κινηματογράφου.
Μάλιστα την χρονιά 1967-68 υπήρξε η καλύτερη πρωταγωνίστρια του κινηματογράφου και κέρδισε το βραβείο της ενώσεως κριτικών.
Η σπουδαία ηθοποιός είχε αγαπηθεί από το κοινό μέσα από εμβληματικούς ρόλους που θα μείνουν για πάντα στη συλλογική συνείδηση όλων μας. Το ερμηνευτικό της ταλέντο κινήθηκε σε μια μεγάλη γκάμα από την κωμωδία, το μιούζικαλ, το δράμα στον παλιό και τον νεότερο κινηματογράφο ενώ συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα παραγωγών, σκηνοθετών και ηθοποιών.
Από τις αξέχαστες ερμηνείες της ήταν οι ρόλοι της στις κωμωδίες της Φίνος Φιλμ «Μια κυρία στα μπουζούκια» ως Έλενα Απέργη και «Γοργόνες και Μάγκες» ως Φλώρα.
«Τον κινηματογράφο τον λάτρεψα από την πρώτη στιγμή κι αυτός με αγάπησε με τη σειρά του δεν μπορώ να πω» είχε δηλώσει στις 16 Ιουνίου 2021, παραλαμβάνοντας το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς στην Τελετή Απονομής των Βραβείων ΙΡΙΣ από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου.
Η «δραματική» Μαίρη Χρονοπούλου
Η ψιλόλιγνη αριστοκρατική της φιγούρα δεν περνούσε απαρατήρητη, ενώ οι ρόλοι που υποδύθηκε τόσο σε μιούζικαλ όσο και σε κοινωνικές ταινίες είχαν μεγάλη απήχηση.
Εκτός από τα μιούζικαλ του Δαλιανίδη, η Μαίρη Χρονοπούλου έπαιξε σε σπουδαίες δραματικές ταινίες όπως «Τα κόκκινα φανάρια» (1963) του Β. Γεωργιάδη (υποψήφια για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας στην 36η απονομή των βραβείων το 1964 σε παραγωγή Δαμασκηνού-Μιχαηλίδη).
Ξεχώρισαν ακόμα οι ερμηνείες της στις ταινίες «Χωρίς ταυτότητα», (1963, Φίνος Φιλμ), «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» σε σκηνοθεσία του Βασίλη Γεωργιάδη και σενάριο Νίκου Φώσκολου, (υποψήφια για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας στην 38η απονομή των βραβείων το 1966), «Πολύ αργά για δάκρυα» του Γιάννη Δαλιανίδη (1968, Φίνος Φιλμ), «Όταν η πόλις πεθαίνει» σε σενάριο Νίκου Φώσκολου και σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη (1969, Φίνος Φιλμ), «Οι αδίστακτοι» του Ντίνου Κατσουρίδη (1965, Σάβας Φιλμ), «Κοινωνία ώρα μηδέν» του Ντίνου Δημόπουλου (1966, Φίνος Φιλμ), «Η λεωφόρος του μίσους» (1968, Φίνος Φιλμ) και «Ορατότης μηδέν» του Νίκου Φώσκολου (1970, Φίνος Φιλμ).
Στη θεατρική της καριέρα, συνεργάστηκε με όλους τους μεγάλους θιάσους της Αθήνας και έπαιξε με την ίδια ερμηνευτική ικανότητα σε όλα τα είδη θεάτρου. Το 1972 συγκρότησε τον δικό της θίασο με τον οποίο ανέβασε τα έργα: «Τι ώρα θα γυρίσεις, Πηνελόπη» του Σόμερσετ Μομ και «Ένα καυτό κορίτσι» του Ιάκωβου Καμπανέλη.
Έχει στο ενεργητικό της σημαντικές ερμηνείες και στον νέο ελληνικό κινηματογράφο, όπως στις εξαίρετες ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Οι κυνηγοί» και «Ταξίδι στα Κύθηρα», ενώ κέρδισε βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την ταινία «Τα παιδιά της χελιδόνας» του Κώστα Βρεττάκου, το 1987.
Η σταρ με τη μοναχική προσωπική ζωή
Η Μαίρη Χρονοπούλου ζούσε μόνη τις τελευταίες δεκαετίες και παράλυτη τα τελευταία 20 χρόνια.
Υπήρξε αρραβωνιασμένη για 3 χρόνια με τον ηθοποιό Ανδρέα Μπάρκουλη ενώ το 1975 παντρεύτηκε τον πρώην δήμαρχο Σπάτων και πρώην βουλευτή Δήμο Μπότσαρη και χώρισαν μετά από λίγο καιρό.
Έκτοτε δεν ξαναπαντρευτήκε και δεν απέκτησε ποτέ παιδιά – κάτι για το οποίο μετάνιωσε – ήταν όμως η «πνευματική μητέρα», η νονά του Άλκη Κούρκουλου, του γιου του Νίκου Κούρκουλου.
Η ομορφιά και το ταλέντο της, όπως έλεγε είχε κόστος: «Οι άντρες της ζωής μου με ζήλευαν λες και ήμουν η Λουκρητία Βοργία.. Περιμένω να έρθει χαρά και πίστη στη ζωή μου, περνάω μια άσχημη εποχή», είχε δηλώσει μεταξύ άλλων στην τελευταία συνέντευξή της πριν το ατύχημα που της στοίχισε τη ζωή.