Του Μανόλη Καψή
Ο “ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ανάγκη από “Μεσσίες” υποστήριξε ο Νίκος Φίλης αλλά θα μου επιτρέψει να διαφωνήσω. Η επιχείρηση ανάταξης του ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο δύσκολη -αυτό που συζητάμε πλέον είναι αν παραμένει ο ΣΥΡΙΖΑ κόμμα εξουσίας ή αν επιστρέφει στο γνωστό 3% και στην ανυπαρξία- αφού το κόμμα έχασε και ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση, που θα χρειαστεί ένα πραγματικό σοκ για να επανέλθει. Όπως το έγραψε ωραία ο Ευτύχης Βαρδουλάκης (βλ. Καθημερινή 03/09/23), ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε και τη ριζοσπαστική ψήφο (μετά την κωλοτούμπα του 2015), έχασε και τη “ρεαλιστική” (στις εκλογές του 2019), έχασε και με στρατηγική “πατάω σε δύο βάρκες”, ολίγον ριζοσπαστικός και ολίγον συστημικός (εκλογές 2023), και είναι σε σημείο που χρειάζεται πραγματικά έναν αρχηγό με ειδικές ικανότητες για να έχει ελπίδες να ρεφάρει. Όχι να ρεφάρει, να έχει ελπίδες να ρεφάρει. Αν φυσικά καταφέρει να κατανοήσει τους λόγους για τους οποίους ηττήθηκε κατά κράτος.
Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο μια υποψηφιότητα από το πουθενά, η υποψηφιότητα Κασσελάκη, έγινε δεκτή με τέτοιο ενθουσιασμό. Οι ψηφοφόροι και τα μέλη του κόμματος ψάχνουν έναν από μηχανής Θεό -όπως συμβαίνει συνήθως όταν αποσύρεται ο χαρισματικός ηγέτης- που θα τους δώσει λύση. Και προοπτική. Και ξέρουν ότι δεν έχουν καμία ελπίδα με τους άλλους 4 υποψηφίους.
Υπάρχουν φυσικά προβλήματα. Ο αρθρογράφος της ΕφΣυν για παράδειγμα (“Ο ταλαντούχος κ. Κασσελάκης”, Χρήστος Λάσκος) μας αποκάλυψε ότι η “ατομικιστική συλλογιστική που εμπνέει τον κ. Κασσελάκη -η ατομιστική συλλογιστική είναι η μετάφραση σε απλά αριστερά του “Είμαι ο Στέφανος και έχω κάτι να σας πω”, συν εκείνα τα ναρκισσιστικά για τα αγγλικά του που είναι καλύτερα του Μητσοτάκη- είναι συστατικό στοιχείο της υστεροκαπιταλιστικής ιδεολογίας. Όχι απλώς συντηρητική, αλλά αντιδραστική”. Πώς λοιπόν ένας αντιδραστικός ιδεολόγος του “υστεροκαπιταλισμού” (ο ορισμός υπονοεί ότι το σύστημα μάλλον πνέει τα λοίσθια, γεγονός που πάντως ελέγχεται), μπορεί να διεκδικήσει την κληρονομιά του Αλέξη Τσίπρα; Υποθέτω ότι ο αρθρογράφος πιστεύει ακόμα ότι ο κ. Τσίπρας είναι αριστερός.
Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι ο κ. Κασσελάκης δεν έχει κομματική εμπειρία. Να υποθέσουμε όμως ότι το να έχεις φάει εργατοώρες σε κομματικές συνελεύσεις και αχτιφ, είναι προσόν; Αν μη τι άλλο ο κ. Κασσελάκης, παρά τα κενά που εντοπίζονται στο βιογραφικό του, παρά τις απορίες που έχει προκαλέσει η εξιστόρηση των επιτευγμάτων του στον εφοπλισμό, έχει πετύχει στην αγορά και έχει καταφέρει να κάνει μια αξιοζήλευτη καριέρα σε ένα άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον όπως αυτό των business στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι άλλοι αντίπαλοί του τι έχουν πετύχει;
Ο Στάθης Καλύβας (βλ. “Ο πέμπτος μνηστήρας”) ήταν κατεδαφιστικός, αλλά η περιγραφή του δεν απέχει από την πραγματικότητα. Ο Νίκος Παππάς διέπρεψε ως ένας “τριτοκλασάτος ερευνητής στη Σκωτία”, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δεν κατάφερε ποτέ να υπερβεί τα ακαδημαϊκά όρια του ελληνικού πανεπιστημίου, παρά τις λαμπρές σπουδές του στην Αγγλία, και η Εφη Αχτσιόγλου δεν έχει να επιδείξει τίποτα άλλο εκτός από το διδακτορικό της στο ΑΠΘ, πριν αναλάβει διευθύντρια στο γραφείο του Γιώργου Κατρούγκαλου. Δεν το λες και σπουδαία καριέρα. Μετά όλοι έγιναν υπουργοί, γιατί ήταν φίλοι του Αλέξη Τσίπρα. Με τα γνωστά μάλιστα αποτελέσματα. Δεν το λες και success story. Όχι ότι οι επιδόσεις του Στέφανου Κασσελάκη στην αγορά είναι εγγύηση για την επιτυχία του στην πολιτική. Αλλά πάλι είναι μια ένδειξη.
Ο άλλος, θεωρεί αδιανόητο να διεκδικεί την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κάποιος που έγραψε ότι “έτρεφα και συνεχίζω να τρέφω μεγάλο σεβασμό για τον Κυριάκο Μητσοτάκη”. Είναι όντως βαρύ. Για όσους έκαναν καριέρα στα social media γράφοντας Μητσοτάκη γαμ@@@ και πίστευαν ότι έτσι εκφράζουν την ελληνική κοινή γνώμη, ο σεβασμός στον πρωθυπουργό είναι μεγάλη ανατροπή. Ισως γι΄αυτό άλλωστε και ο κ. Κασσελάκης στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, άρχισε να μιλάει για “σάπιο κράτος και δεξιό παρακράτος”. Προσάρμοσε τη ρητορική του στο ύφος των φανατικών.
Το χειρότερο πάντως είναι ότι ο Στέφανος Κασσελάκης δεν μοιάζει με αριστερό. Φοράει γραβάτα, έχει σπουδάσει σε αμερικανικό (a propos εξαιρετικό) πανεπιστήμιο, είναι πλούσιος από πλούσια οικογένεια και έχει διαπρέψει στον εφοπλισμό. Τι δουλειά έχει στον ΣΥΡΙΖΑ; Μια ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη “ανάλυση” έγραψε ένας καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Λοιπόν ακούστε: Ο Κασσελάκης είναι το κόλπο του “ελληνικού καπιταλιστικού καθεστώτος” (sic) για να τελειώνει με την αριστερά και ταυτόχρονα να εισαγάγει στην Ελλάδα έναν Ελληνα Μπερλουσκόνι. Τέτοιο σατανικό σχέδιο εκπόνησαν, γιατί φυσικά “τα κυρίαρχα καπιταλιστικά καθεστώτα” έτσι αντιμετωπίζουν “την ισχυρή και απειλητική αριστερά”. Για όσους χάθηκαν, με το ισχυρή και απειλητική αριστερά ο αρθρογράφος εννοεί τον ΣΥΡΙΖΑ.
Και κατόπιν τούτου, ο καθηγητής διερωτάται φυσικά, “πώς είναι δυνατόν να εγκρίθηκε η υποψηφιότητά του;” όταν μάλιστα έχει απέναντί του 4 στελέχη με “πολυετή, ενεργητική και αδιαμφισβήτητη” πορεία στην Αριστερά. Δεν ξέρω γιατί εγκρίθηκε η υποψηφιότητα- αν και υποθέτω γιατί αυτό προβλέπει το καταστατικό- αλλά νομίζω ότι ξέρω γιατί ένας κόσμος που ψηφίζει (ακόμα) ΣΥΡΙΖΑ, έλκεται από μια υποψηφιότητα σαν τον Στέφανου Κασσελάκη. Γιατί απέναντί του έχει 4 πρόσωπα με “πολυετή, ενεργητική και αδιαμφισβήτητη” πορεία (μόνο) στην Αριστερά. Δεν το λες και εγγύηση επιτυχίας.
ΠΗΓΗ:capital